OTWP    MATERIAŁY SZKOLENIOWE

PRASA I WYDAWNICTWA POŻARNICZE

     Najstarszym polskim czasopismem pożarniczym, które według redakcji ukazuje się od 1882 r., jest "Strażak". Praktycznie w tym roku ukazała się jednorazowa publikacja obrazująca stan i działalność większości istniejących wtedy ochotniczych straży pożarnych w Królestwie Polskim. Regularnie "Strażak" zaczął się ukazywać w 1901 r. jako miesięcznik, a od 1903 r. jako dwutygodnik. Wydawcą i redaktorem był Emil Szyller. "Strażak" aktualnie jest pismem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP, wydawanym jako miesięcznik. Krajowy Związek Ochotniczych Straży Pożarnych Galicji i Lodomerii zaczął wydawać własne czasopismo fachowe - miesięcznik "Przewodnik Pożarniczy - Związek" w maju  1887 r. we Lwowie. W 1896 r. zmieniono tytuł na "Przewodnik Pożarniczy". Pierwszym naczelnym    redaktorem pisma był Aleksander Piotrowski, a po jego śmierci w 1895 r. Antoni Szczerbowski.

     15 grudnia 1912 r. ukazał się wydany w Warszawie pierwszy numer pisma  "Przegląd Pożarniczy". Redaktorem i wydawcą pisma był Bolesław Chomicz, a kierownikiem prowadzonego na bardzo wysokim poziomie działu technicznego, inż. Józef Tuliszkowski. "Przegląd Pożarniczy" wydawany jest przez Komendę Główną Państwowej Straży Pożarnej jako miesięcznik.

POCZĄTKI LITERATURY POŻARNICZEJ.

     Pierwszą pozycją w polskiej literaturze pożarniczej był napisany przez Pawła Prauna i wydany w 1860 r. podręcznik pod tytułem "Praktyczne wskazówki urządzenia straży pożarnej i gaszenia pożarów". W 1878 r. ukazała się pożyteczna książka napisana przez Wincentego Eminowicza, naczelnika straży pożarnej w Krakowie, pt. "Policja ogniowa u nas i za granicą". Książka ta przez długi okres była podstawowym podręcznikiem z zakresu pożarnictwa, używanym na co dzień w pracy przez straże pożarne Galicji.

[wstecz]